09-09-2012: 20ste Jungfrau Marathon - Interlaken (Zwitserland)

In mijn jaaroverzicht schreef ik het al: in 2012 word ik 40 jaar en ga ik de Jungfrau Marathon lopen gewoon omdat het me machtig mooi lijkt. Nou ik kan je vertellen het was zeker meer dan de moeite waard. Dit jaar tevens een jubileumseditie waardoor er op 2 dagen per dag 4000 lopers de bergen opgelaten worden.

 

Zo gezegd zo gedaan. Na een zomer van reorganisatie op het werk, training, km's maken en heuveltjes trainen op de N70 route reizen we op 1 september af naar Interlaken. Weekje in de stemming komen en wennen aan de hoogte en natuurlijk tevens het begin van onze zomervakantie. We kwamen in Interlaken aan met regen helaas maar toen de vouwwagen eenmaal stond werd het droog en is het in ieder geval in de 10 dagen dat we in Interlaken stonden droog gebleven. Gelukkig maar. 1 september 2012 lag er dus gewoon sneeuw op de finishplek!

Om toch nog aan de echte bergen te wennen en extra duurtraining te ondernemen hebben we de week in aanloop naar de Jungfrau marathon nog fantastische wandelingen gemaakt naar Beatenberg, Grindelwald-First, Triftbrucke en vanaf de Schilthorn kabelbaan van Murren naar Stechelberg gelopen. Fantastisch gewoon. Wat is dit toch een geweldige omgeving om te zijn en om te wandelen laat staan hardlopen. Op woensdag deed ik een kort hardlooprondje van 30 minuten en de beentjes voelden goed dus daar liet ik het maar bij totdat de marathon daadwerkelijk zou starten.

De laatste wandeling maakten we naar de Triftbrucke. 90 minuten stond in een folder. Dus wij denken 90 minuten wandelen, terug naar Interlaken en dan de marathonbeurs bezoeken. Helaas, 90 minuten heen ..... en weer 90 minuten terug. Tja....dan ben je dus pas eind van de middag weer terug in Interlaken. We besloten dus lekker te gaan eten, zaterdag de start van de wedstrijd vrouwen + trimmers 50+ te kijken en dan naar de marathonbeurs te gaan. Zogezegd .... zogedaan! Zaterdagochtend ff de versnelling erin 's morgens op de camping, auto onder de COOP parkeren en hup naar het 2,5 km punt. Na enkele minuten de eerste lopers en een heel peloton erachteraan. Mooi om te zien en het valt op dat al flink gezweet wordt in een toch nog fris maar heel zonnig Interlaken. Een aantal lopers houdt het na de ronde in Interlaken van ca. 3,5 km voor gezien. Dat zou zondag ook gebeuren.

Daarna naar de marathonbeurs. Stelt overigens niet zoveel voor maar het is wel leuk. Vooral de beelden op grote posters van de voorgaande jaren spreken tot de verbeelding. Gezien het zweten van vele lopers, de felle zon die we tijdens onze wandelingen ook mochten ervaren besluit ik een petje te kopen. Ik loop nooit met pet maar het zal wel goed voor me zijn denk ik dan en een hoop ongemak mogelijk voorkomen. We willen dan de Harder Kulm in Interlaken op maar we moeten 45 minuten wachten in de zon, met de hond omdat de kar net volzit en omhooggaat. Lekker boodschapjes gedaan en naar de camping om te relaxen.

Op de camping inmiddels ook hardlopers. We hebben een bandje van Mizuno gekregen met daarop een te lopen schema met je beoogde eindtijd. Ik heb een schema voor 04:59:59 maar als ik dat vergelijk met de gids van de organisatie start dit schema wel erg traag en kun je dus minder tijd verliezen in de bergen. Ik besluit het schema de organisatie te kiezen maar doe het bandje wel om. Je weet nooit waar het goed voor is. Na een lekkere pasta maaltijd begint het grote aftellen naar de zondagochtend.

Dan zondag 09 september 2012. Zo'n uurtje van te voren gaan we van de camping naar Interlaken. Spannend of we goed kunnen parkeren maar de garage onder de COOP is open en dus geen centje pijn. De hele dag parkeren voor 6 CHF. Hier is nog geen teken van een naderende marathon maar gelukkig is dat bij de start wel anders.

Nog even naar de marathon expo voor een snelle plas. Ik neem afsheid van Nanouk en Gisella. Vanwege de drukte gaan zij snel naar boven richting Kleine Scheidegg vanwege de drukte in de treinen. Hier werden we door Nederlanders op de camping voor gewaarschuwd die dat op zaterdag mochten ervaren.

In het startvak kom ik Nederlanders van de camping tegen en samen leven we naar het startschot toe. Nogmaals plassen, laatste slok drinken en dan het Zwitsers volkslied. Een mooi moment en het is dan eindelijk 9 uur geworden. Stralend zonnig weer, nog koel en geen wind. Ideaal loopweer dus. Dan het startschot en een groot gejuich klinkt uit de 4000 loperskelen. Het is druk starten en het verlies wat je hier oploopt in tijd moet voor lief worden genomen. We beginnen met een km of 4 door Interlaken waarbij we na 3,5 km ongeveer de start weer passeren. Veel Nederlanders en met velen wordt een babbeltje gemaakt. Ik word succes gewenst door lopers die hier al eerder liepen en ik niet.....Na 5 km komen we door Bonigen aan de Brienzer See. Er staan hier mensen buiten met koebellen van groot tot klein en er wordt flink gebeld. Wat een herrie maken die dingen!Ik loop net iets sneller dan mijn beoogde schema en het gaat heerlijk. Eerste verzorgingspost en de sportdrank van de organisatie maar eens uitproberen. Die is niet zo lekker en ik spoel deze weg met water. Nu breekt het minst mooie stukje van het parcours aan waarbij we ook een stuk industrieterrein overmoeten. We krijgen wel een lekker stukkie schaduw en die is best welkom. Mijn petje is geen overbodige luxe. Gisella is inmiddels boven en gaat lekker aan de picknick met Nanouk:

We komen aan in Wilderswil. Hier ga je normaal heen voor de trein naar Scheinigge Platte maar nu mag ik er hardlopen. Hier is het 10 km punt en mijn gemiddelde km-tijd ligt op 4:53 min/km. Hier zoals de gehele weg fantastische verzorging met drank en energierepen. Ik neem er een en peuzel hem voor de helft op. Ik loop inmiddels met een Nederlandse man die hier al vaker heeft gelopen en we lopen hetzelfde tempo en lopen lekker samen op. De eerste serieuze klimt ligt voor ons. Lijkt een beetje op km 10-11 van de Zevenheuvelenloop maar dan wel nog een graadje steiler. Dan lekker afdalen naar Zweilutschinen. Klein dorpje, veel mensen op straat, veel vlaggen en veel herrie. We lopen nu op een wandelpad vol met stenen en grind enhet asfalt ligt voorlopig achter ons. Het is nu heerlijk dalen en we komen gelijk te lopen met de rivier de Weisse Lutschine. Deze stroomt vanuit de bergen naar de Brienzer see. Een hoop herrie maakt ie wel, maar een waterval onderweg maakt het wel de moeite waard. We worden ingehaald door treinen met supporters en worden hartstochtelijk aangemoedigd. Ik loop nog steeds iets sneller als 5:00 min/km en geniet met volle teugen.

We komen inmiddels aan in Lauterbrunnen. Het is een drukte van jewelste met supporters die hopen hun vriend(in) oid te zien. Hier gaat straks het grote bergavontuur beginnen. Ik zie de Duitse vrouw met haar kinderen van de camping. Haar man Dirk loopt ook mee (zie verderop). Ineens mijn naam en het zijn onze Engelse overburen van de camping. Zij zijn langer gebleven vanwege de marathon en staan speciaal voor mij in Lauterbrunnen. Halverwege loop ik 01:43:22. Mooi op schema en over dit stuk ben ik dan ook meer dan tevree. De verzorging hier is ook perfect want gelletjes zijn nu ook verkrijgbaar bij de verzorgingspost. We lopen verder het dal in tussen Lauterbrunnen en Stechelberg om na Camping Jungfrau linksaf te gaan. Langs de helikopterplaats en dan weer Lauterbrunnen in.

Dan na 26 km begint het grote klimmen en na enkele dribbelpasjes omhoog besluit ik dan ook meteen te gaan wandelen. Stonden de km bordjes eerst iedere km zoals de naam zegt nu staan ze om de 250 meter.....Boven op de berg is het dan nog rustig......

We zigzaggen langzaam omhoog richting Wengen. Een enkeling komt dribbelend voorbij maar al met al wandelt vrijwel iedereen. Ik zie voor me een loper met een finisher T-shirt van de Zermatt marathon. Hmm...als dit goed bevalt dan misschien iets voor 2013 denk ik bij mezelf. De lopers die om me heen lopen zie ik de komende km's ook nog allemaal omdat we hetzelfde tempo lopen en er niet veel lopers uit de achterhoede naar komen. We zijn klaar met het zigzaggen en hier kunnen we weer hardlopen. Tot een verzorgingspost waar ik even halt houd en een goede hoeveelheid energie en vocht pak. In de bocht is zelfs een massagepost waar veel lopers zitten om behandeld te worden.

Dan het signaal dat we welkom worden geheten in Wengen. In de berm staat een man met een Bern vlag te zwaaien en zegt je hoeveelste loper je bent en ik zit ergens achter in de 900. We komen de hoofdstraat van Wengen binnen. De supporters staan hier rijendik en het is hier dan echt een kippenvelmoment. Even wat draaien en keren en dan hup de bergen in op naar Kleine Scheidegg. Nog 10 km en de medailles hangen op ons te wachten.

Hier is het grote wandelen dan ook begonnen. Je weet precies war je bent want iedere 250 meter staat een km bordje. Het gaat best lekker en ik kan dan ook goed doorstappen. Bij ca. 33 km komt de Nederlandse man van eerder me inhalen. Hij loopt nog prima maar vertelde me dan ook dat ie al meer ervaring in de bergen heeft. Ik raak aan de praat met een Nederlandse man uit Beilen. Hij was hier ook al eens eerder en liep toen ook veel harder. Zijn conditie was toen beter. Bij de verzorgingspost houd ik even halt en neem een lekkere beker cola. Op mijn gemakkie drink ik deze leeg en geniet van het machtige natuurschoon om me heen. Daar gaan we weer. Bij de volgende post laten veel lopers zich inspuiten en masseren. Dan zigzaggen we naar boven en winnen flink wat hoogte maar plots moeten we weer naar beneden. Ik verwacht dat ik hier ergens bij Wixialp was na 38,3 km en 04:08 uur lopen. Daar staat een skilift met een verzorgingspost. De vrijwilligers (3700 in totaal) zijn hier ook maar mooi te voet geraakt met alle materialen verwacht ik zo. Een diepe buiging voor ze.

Dan begint hier ongeveer de beruchte Morane. Een geitenpad wat je als trailpad kan zien. Ik loop hier achter een Italiaan en die loopt maar te klagen hoe zwaar het is. Het is hier dan ook echt zwaar. We zitten op 2100 meter hoogte en hebben er 40 km opzitten. Ik kan me niet zo goed meer orienteren en denk bij mezelf waar ligt dat Kleine Scheidegg nu.....Dan de hoek om en daar...boven me....een lint van lopers en ze gaan allemaal nog 100 meter hoger richting 2200 meter hoogte. Nee, denk ik bij mezelf maar ik moet er toch aan geloven. Ineens Dirk van de camping (zie eerder) die me inhaalt en hij heeft ook al flink geleden zie ik wel maar zo zal ik er ook wel uitzien. Boven worden we door bijna 10 mensen van de organisatie over het klif geholpen zodat je veilig de bergkam passeert. Daar het 41 km teken en ik schiet helemaal vol. Zie dat ik hier nog 7 minuten heb voor 1200 meter om binnen de 5 uurs grens te blijven en ik ga het halen.

Dan ineens hoor ik Gisella die me aanmoedigt. Ik zie haar niet maar zwaai wel. Zij is weer heel blij dat ze me ziet en ik ook moet ik zeggen. Ik loop de longen uit mijn lijf om de 5 uurs grens te halen maar geniet ook van het laatste stuk.

Dan nog 1 km en het laatste stukkie afdaling breekt aan op naar de ZIEL!! In 4:58:18 kom ik over de finish en ben echt KEIBLIJ. Dirk is er ook en we feliciteren elkaar meteen natuurlijk. Wat een euforie en overwinning.

We krijgen een jubileumsbidon met sportdrank en een medaille. Voor het alcoholvrije bier vind ik de rij te lang. Dan Gisella en Nanouk zoeken en eindelijk zie ik ze weer. Ik vraag aan Gies waar ik mijn rugzak moet halen want ik ben te moe om nog na te denken. Iemand van de organisatie haalt aldaar je chip van je startnummer en in ruil voor de chip krijg je een mooie Jungfrau Marathon rugzak. Echt een heel mooi aandenken.

Zo het grote Jungfrau marathon avontuur zit erop en het was geweldig. Boven op Kleine Scheidegg konden we nog lekker warm douchen en ging ik voor een massage. Vlak voor de massage werd ik misselijk van de geur van de balsam die ze gebruikten. Snel naar een restaurantje en eten. Lekker groente soepje en een cola genomen en gekletst met Zwitserse lopers en bijgekletst met Gies. Zij is echt heel trots op me. Ik bel ook mijn moeder om te vertellen dat alles goed met me is. Het is een druktste van jewelste bij de treinen en zo kunnen we met Nanouk niet terug naar Interlaken. We nemen nog lekker een zakkie chips, cola en pasta. Van dit soort eten en snoep kun je lekker herstellen. 

Sommige mensen willen perse met de trein mee en proppen zich naar binnen. Rond 17:00 uur wordt het wat rustiger en kunnen we met een extra trein mee. Ik vind het allemaal best en ben nu toch wel moe. 1 1/2 uur later zijn we terug op de camping en onze Engelse overburen komen me felicteren en de eerste tijd gaat het alleen maar over het avontuur. Goed dat ik al gegeten en gedouched heb.

Ik kan jullie verzekeren dat dit onvergetelijk is en...naar meer smaakt dus wellicht ga ik in 2013 wel weer iets moois doen: Zermatt...La Roche en Ardenne... We zullen zien!

Sportieve groet en laat dit verhaal een inspiratie voor je zijn!

Corné